Desiree Tan Hoei Nio |
||
Natuurlijk trok dit berichtje van de oude Sin Po mijn aandacht omdat het onze moeder betrof en dus wij meer info daarover hadden. |
||
Ze slaagt voor haar HBS eindexamen aan de KW III en gaat meteen in 1927 rechten studeren aan de “Rechtshoogeschool” in Batavia bij professor Kollewijn. |
||
In de Bataviasche Studentenalmanak van 1931 vinden we terug dat ze betrokken is bij het bestuur van de Bataviasche vrouwelijke studentenvereniging als praeses. |
||
In augustus1931 studeert ze af als Meester in de Rechten met als specialisatie Adatrecht. |
||
Foto van het examen op 26 augustus 1931 Batavia. |
||
Na het examen op Koningsplein 13, Batavia (met door haar vader geschoten hertengeweien van het Javahert aan de wand) en voor de auto die ze cadeau kreeg voor het slagen voor haar examen. | ||||
Met vriendinnen van de BVSV na het slagen voor haar rechten examen met mijn vader als enige man. |
||||
Bezoek van de BVSV aan Gedong Dalam te Buitenzorg in juli 1932. |
||||
Ze wordt ingeschreven bij de Balie van Batavia als advocaat, maar ze mag nog niet als advocaat praktiseren omdat ze nog niet meerderjarig is! Dat is ze pas op 13 september 1931. Ze is de jongste (en de eerste?) vrouwelijke advocaat in Nederlands Indië. |
||
Hulp bij het opzetten van een advocatenkantoor kreeg ze van Prof. Zeijlemaker van de Rechtshoogeschool te Batavia, zelf een voormalige advocaat. Het eerste kantoortje was is een kamertje in het kantoor van de heer Loa Sek Hie, een vriend van haar vader Tan Tjoen Lee en mede vrijmetselaar. |
||
Helaas ging haar gezondheid achteruit en moest ze naar Davos Zwitserland om te kuren voor TBC. Zo staat ze op de passagierslijst van de Johan de Witt naar Genova en Amsterdam in maart 1933. |
||
In het sanatorium te Davos heerste een heel streng regime. Zo moesten de TBC patiënten op bedden op het balkon slapen. De directeur kwam speciaal langs en trok de dekens weg, en owee owee als je een kruikje had!!! |
||
De terugreis van Davos naar Nederlands Indië gaat via Oostenrijk, Hongarije, Duitsland en Italië. |
||
Op de achterkant van deze foto een uitnodiging van Magda om haar weer te komen bezoeken. |
||
Verder vertelde ze vaak over de witte rotsen van Capri. Wat ook een blijvende indruk had gemaakt was het racisme tegen de Joden in Duitsland, vooral hoe de Joden door de HJ en SA uit restaurants en cafe’s werden geranseld. Ze heeft zich daardoor toen we moesten vluchten uit Indonesië tot het eind verzet tegen bestemming Duitsland. Laat nu uitgerekend Duitsland het enige land zijn van de gehele westerse wereld waar we direct welkom waren. |
||||
Terug in Batavia ging ze trouwen met mijn vader Louis Kan, haar neef. |
||||
In 1937 studeert mijn vader af en begint zijn werkzaamheden als “Volontair” bij de Opium en Zoutregie. |
||
Mijn vader moest voor zijn werk bij de Opium en Zoutregie naar Surabaja verhuizen, dus opende mijn moeder een advocatenkantoor in hun huis in Surabaja. In 1938 kreeg mijn vader een functie op het hoofdkantoor te Batavia. Haar moeder de weduwe van Tan Tjoen Lee, Han Tek Nio was te Batavia inmiddels verhuisd van Koningsplein Oost 13 naar de van Heutsz Boulevard 13, mijn ouders mochten in het paviljoen komen wonen. Vanaf dat moment was haar kantoor in de voorkamer van het paviljoen tot ze stopte met haar advocatuur. | ||
Het bijkomend voordeel van deze locatie was dat haar moeder en haar vroegere Gouvernante Bommeltje konden meehelpen om op de kinderen te passen als mijn moeder aan het werk was. (meer informatie over Bommeltje zie verhaal 15; Bommeltje) |
||
Nawoord |
||
Mijn ouders hebben altijd contact gehouden met Prof. Zeijlemaker. Toen ze tussen 1954 en 1957 weer in Nederland waren bezochten ze hem en zijn vrouw en kregen deze statie foto’s van de Universiteit Leiden. |
||
Toen onze familie eindelijk in 1972 in Nederland mocht binnenkomen, bezochten mijn ouders wederom Prof Zeijlemaker en zijn vrouw. |
||
N.B.: Dit artikel is eerder in verkorte versie gepubliceerd als Foto met Verhaal nr. 7 op www.CIHC.nl |